Warto zatrzymać się na skrzyżowaniu polnych dróg na skraju lasu, by poznać historię słynnego romansu Adama Mickiewicza z piękną Wielkopolanką.

W życiu naszego narodowego wieszcza niemałą rolę odegrała siostra Kaliksta, Konstancja z Bojanowskich Łubieńska, która urodziła się w Krzekotowicach w 1798 r. Poznali się podczas balu, gdy poeta gościł w Śmiełowie u jej siostry, Antoniny Gorzeńskiej. Konstancja miała wtedy 33 lata, od 14 lat była mężatką i matką pięciorga dzieci. Najpierw połączył ich romans, który po burzliwych zawirowaniach, z czasem  przerodził się w długoletnią przyjaźń. Starannie wykształcona, utalentowana, dowcipna i bardzo piękna Konstancja wywarła wielkie wrażenie na poecie. Interesowała się literaturą, pisała wiersze, popierała emancypację kobiet, miała opinię intelektualistki. Była obwiniana o to, że przez nią poeta nie wziął udziału w powstaniu listopadowym. Po opuszczeniu przez Mickiewicza Wielkopolski korespondowali ze sobą, ale to nie wystarczyło zakochanej kobiecie, która zupełnie straciła głowę i pojechała za ukochanym do Drezna. Nie był to jednak dobry pomysł, ponieważ Mickiewicz  jej unikał, a w tym czasie ktoś  z jej otoczenia przejął ich listy miłosne. Rodzina Łubieńskiej zagroziła pojedynkiem. Zrozpaczona Konstancja postanowiła się rozwieść, a jej mąż wyraził zgodę na takie rozwiązanie. Po awanturach rodzinnych kobieta wyjechała do Ems pod pretekstem leczenia się i wtedy prawdopodobnie spotkała się z Mickiewiczem, ale doszło tam między nimi do konfliktu. Poeta zdecydował się zerwać z nią wszelkie kontakty korespondencyjne, odrzucając również jej ofertę małżeńską. Dzięki siostrze, która załagodziła poważny konflikt rodzinny, Konstancja wróciła do domu (X 1832r.), do dzieci, za którymi bardzo tęskniła. Mickiewicz niedługo potem ożenił się z Cecylią Szymanowską. Mimo niespełnionej miłości udało im się ocalić przyjaźń. Po kilku latach odnowili wzajemne kontakty, sporadycznie spotykali się w Paryżu, wymieniali korespondencję. Konstancja stała się jego wiernym przyjacielem w najtrudniejszych chwilach, wspomagała finansowo, przez kilka miesięcy gościła u siebie jego córkę, Marię. W 1842 roku wydano jej powieść moralną pt. Niedowiarek, która opowiadała o romansie poety i mężatki. W Wielkopolsce książka cieszyła się wielką popularnością, ponieważ domyślano się, kto kryje się pod postaciami głównych bohaterów. Po śmierci Mickiewicza hojnie wspierała budowę poznańskiego pomnika ku czci wieszcza. Zmarła w styczniu 1867 r. w Poznaniu i została pochowana na cmentarzu w Budziszewie.

                Po krótkim postoju ruszamy w stronę Skoraszewic, które podobnie jak  Krzekotowice należały do rodu Bojanowskich.